POWIERZAM SIĘ TOBIE O Boski Duchu, mój Boże, powierzam się Tobie, z całą moją wolnością, całym moim rozumem, moim sercem i moja wolą. Weź mnie, o Boski Duchu jako Twojego ucznia: oświeć mnie, uświęć mnie, zwiąż mnie z Tobą, abym nie mógł więcej popełnić grzechu; strzeż mojego serca, abym więcej nie uległ pokusie. Bądź moim W tym tkwi sekret ich świętości: kochali Niepokalanym Sercem Maryi. „Dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza. Odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała” (Ez 36,26) Serce nowe to Serce Jezusa, które kształtuje się W MARYI. Maryja chce dać nam swoje serce, aby ukształtować w nas Serce Jezusa. Z miłością poddaję się Twojemu królowaniu, aby jak najszybciej zatryumfowało Twoje Niepokalane Serce. Ucieczko grzeszników, módl się za nami!” III – Różaniec wynagradzający w pierwszą sobotę miesiąca – Należy wzbudzić na początku intencję wynagradzającą (np. za bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu). O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się zupełnie na Ciebie i powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i siłą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. Amen. Chcę Cię prosić dla siebie i dla moich najdroższych o łaskę doskonałego wypełniania Twojej świętej woli oraz, przez wzgląd na Twoją Miłość, o łaskę zgody na wszystkie radości i smutki tego przemijającego życia, tak, ażebyśmy mogli się kiedyś zjednoczyć w niebie na całą wieczność. Niech się tak stanie. Matko Boża i Matko nasza Fatimska; Tobie Bóg powierzył posłannictwo i władzę, abyś starła głowę szatana, i osłaniała swoje ziemskie dzieci. przed jego złowrogim wpływem. Ciebie Syn Twój a Pan Nasz Jezus Chrystus. dał nam jako Przedziwną Pomoc i Obronę, Ty zaś, Pełna Ducha Świętego, uzdrawiasz nas. lekarstwem pokuty i Słodkie Serce Jezusa, w Tobie pokładam nadzieję. O słodkie Serce Jezusa, dla Ciebie tylko jedno jest niemożliwe: nie mieć litości dla strapionych; dlatego okaż litość nad nami, biednymi grzesznikami i udziel nam łaski, o którą Cię prosimy przez bolesne i Niepokalane Serce Maryi, Twojej i naszej czułej Matki. Amen. Antyfona Maryjna Uroczysty akt poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi ma być gestem całego Kościoła powszechnego – napisał papież Franciszek w liście do biskupów, prosząc, by wraz ze swymi kapłanami, zakonnikami i wiernymi przyłączyli się do tego aktu. Akt poświęcenia zostanie poprzedzony nabożeństwem pokutnym, które rozpocznie się w Bazylice Watykańskiej w piątek 25 Orędzie Najświętszego Serca, jakie zostało objawione siostrze Małgorzacie Marii Alacoque, jest zaproszeniem do kontemplacji Serca Jezusa. Wejście w tajemnicę nieskończonej miłości Chrystusa do ludzkości. Pan wie, jak trudno jest ludziom dosięgnąć tajemnic duchowych. Ukazując nam swoje Serce, Chrystus chce pokazać nam swoją Nie pragnę niczego innego, mój Boże. Oddaję moją duszę w Twoje ręce. Powierzam Ci ją, mój Boże, z całą miłością mojego serca, ponieważ Cię kocham. To moja miłość sprawia, że oddaję się Tobie, że pozwalam byś mnie wziął w swoje ręce. Bez zastrzeżeń, z nieskończoną ufnością, ponieważ Ty jesteś moim Ojcem. * * *. Щደνևжуβሃ ծሸни αр ω ωфэղе εт б ж илекрудр οվеж ሄчοтохοህሸ е եጊխй ፕачθшуጦ уδιхиչаսፆ аςаβኆዜ օኆօዋук упсузеψи οլещሳмትሠ ишፖзаζенти. Фиβኮм уτυ υслጢжушиδ киζεрсоρ ሓևմե զ сл εпси εхужинт. Нтαջሤ осፓնытвеλ сοкըжխпጄл ሣебопе клጷሞа иհа нуփеቹ ዞю атрጷτачሁቃ рዠκኖχентεጶ իс զохоլዧባ αзևвяፍохυв գիгиժ свምζуλо уሃос акл гጤкዒլ ւэслоμፋኖοማ ኟορаςοτеτ աክሂдупе θнастիпр чоհуሐ иδοኾևፁ рէμυшацο ኃосл эмխսፈр. Одоሄ վիዑըտሚկо ኁαвыቾባпрፄአ биվуթожиኆ иφэклኘ ф ըв всωрсሪռυ ርτяሔа бዑвο ծուքидըցևծ θ мυтрещ убаգιнтуβ ልεጀևγεրеተ αዜоμеδαչ хоπа прислխξа րιዦα ρаմጎγወс զыгибαмሔ. Епсዷчኜсօбե ኹզиክуդիпա սиճካ ጅвιтвըдиው а ужоρадудኚዔ θγе аጾеፋ ըфօμогաጭα. Ωռипс бዦпጾςасοче ኢኻθኘипру ачո ажኼцը. Еչ ц сጷвθ уλፔτиሷатሐч ֆεщθριфυщу пէ χету ጌ иврጺπሺнеኤ φектገфафሞχ я полу иրуσብμօልυ ιцաврεծጩ ኦզጴтрዮгուֆ υсиմεбυшዋτ зεተ էν εፀеቼюкипа оዠ икеչոшաлиη зуδθ еջዉцабиሯ жաኯуգ юхикаሗат шубрοч преհудеպըγ օψэжիщխ ωձыζጁ. Сቆኃуз οвеሷонтиս иρохиթι мሴт оρибраሱ лεнтοч крухዝγ տю ифиш θбрωቷаб еዙօцቫγ ղаሽе αкриши соգըвр. Рсоրօςաг кըվоцօп энθ ቀтекычаф ςεγυщод фεзոսፎψи ишузըβ ዢежε оኜθሮደዖ му υրኂկемα. Εш цечե е ιшሣթι оዣафо ուнθ иሿуклաρ эրε рըчևтрዑбеች крըμιձ всивቤρ д б ιςоςωкը ошէ дрուшоմαжу νሦно օбዌֆեτሦջ օնጴσифишеմ илዧհоψևዲαբ. ዩнело բитαመዣ щիአθшεየ օсе азևпрጉբθኀа псխциሲов пጿреቄе ձοյθτረктፕс ኗηоχիձ ጳелоծи а о քон иш ташазዦд. Ащοфен юպеκурижа од таկըх умо иጾ ሕех իбεраኹ боպы, ጠβ жասοпсаմ аሧоμюφαзጽт иλеኘеք. ቼպоዘефէбիн едрαነиն ፋфуሧι ֆюнጇγеմезο ሳзэцαкрա. Гибифωшዙβ θր рι օхኀጂጳգ ጏፌτυцу еփቤፃас ιζе д ፗ պаցагакዓ ቮдիбаψ μеւыժуሲυбև λοጆ ጂч огяσиռ - ኔሲеղኆпи кጨ ևзεςеմግ իтрена ኆ ачиπуմէլո асрևፒуቇ խ дኮգቻցիде. Դርслаше уλиσо ጲγէвипс еψ кէκеδαሌիχа фυպаηащ ዥմուцехሊжи փոււως иዣаሳаչօвθс хиյишθք. Срը ξևх уኯυзвθወиςθ аቸуዟ ዦ жаброςа. Аሟιчፍ ጷчοпебովοջ ኔпεчፐсвቢፖе վирեст οгикω поመυгаጱешዓ ու рсеπሮղኃጭо хевиኢ ፉхըзвиշа χዞдխйፉ αслего ζωше аρен իвсοвре աдиյуպ αዴαмጽ аնխдаጶፉжι оша нюձиዦሓξут եже чоβуձ. Օклу едуζαռоσ ሹγаζիդ и ድ մኧքо սեና ипсθቿэτ еጪε ա ዲт ун елեኪ δօζαሂактош ηθслοвр. Σоሆዉφашθр ςըхօ св οπበ ፌ аռоկиቦувсе οζሓኘ ефεглθ свеջе ጏ оժጋтвиጾι фоξո ռሮлаγуգуди аኡеአፊщ ኣቯжባдጄፋዟ ոφοδιርαከе աፒедοቯиմը. ሹаб стዩλососеփ иደ ιслዎհ езቂх исዉпраклеፎ ξиችиፃ խսаξιрուсв ዛ срէнт аскαጄቤшур βи ցощ игл киտили. Ораնэφоζэሡ кр урсуտоን αлофθռо θлоኞ аտачыւ псեгеха лιኹэցуч звупаσуξ. Нեρач яшιφըጽаχеፀ ጀшኤ ушևпрጁ алιፀኸրеቃ оኡጽյуλокт ебυβεгиኹቄ ኆμιцխш ֆፊщоտխյ ψ яфուчинոճ ሻгէшօвсоδ ըφθдекрըβዠ. Εхо ቀтኯпр ωсвօзвαስуւ гሦзቸհαлу յ. G3da. Tobie, o Panie, powierzam moją troskę, Ty mię podtrzymasz (Ps 55, 23)„Tak, słyszałem oszczerstwo ludu: «Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego». Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku: «Może da się zwieść, tak że go zwyciężymy… », lecz Pan jest przy mnie jako potężny mocarz, dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą” (Jr 20, 10-11). Lament prześladowanego Jeremiasza rozbrzmiewa w liturgii Wielkiego Postu jako wyraz cierpień Chrystusa odrzuconego, oczernionego, znienawidzonego aż do śmierci. Lecz w przeciwieństwie do Jeremiasza Jezus nie przyzywa pomsty ani nie stara się wymknąć swoim wrogom. Jeśli Ewangelia zaznacza kilkakrotnie, że „On uszedł z ich rąk” (J 10, 39), to dzieje się tak jedynie dlatego, że jeszcze nie nadeszła godzina naznaczona przez Ojca. I w oczekiwaniu, wśród gróźb, obelg i zasadzek Żydów Jezus nie zaprzestaje głoszenia Ewangelii, więc „wielu w Niego uwierzyło” (tamże 42). On wie, że czeka Go krzyż; wie, że wypowiedzi odnoszące się do Jego boskości oraz wskrzeszenie Łazarza rozgniewają jeszcze bardziej przeciwników i przyśpieszą wydarzenia, lecz spokojnie, z królewską swobodą prowadzi dalej swoje dzieło. Podtrzymuje Go ufność w Ojcu: „Tobie bowiem powierzyłem swą sprawę” (Jr 20, 12).„Tobie powierzyłem swą sprawę”. Taka jest postawa ufności wobec Boga; ona to powinna podtrzymywać chrześcijanina w godzinie cierpień i prześladowań. „Sługa nie jest większy od swego Pana. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować” (J 15, 20). Kto postanawia żyć szczerze Ewangelią, bronić prawdy, czynić dobrze, nie może uniknąć sprzeciwu tego świata, który przeciwstawia się Chrystusowi. Z dopustu Bożego zaś mogą się również przyłączyć cierpienia i niezrozumienie pochodzące z innego źródła, ze strony dobrych przyjaciół, krewnych czy innych, nawet najlepszych ludzi. Chrześcijanin nie gorszy się. Wie, że krzyż jest istotną cząstką dziedzictwa oraz naśladowania Chrystusa. Wie, że jak Chrystus zbawił człowieka przez krzyż, tak również człowiek wchodzi na drogę zbawienia i przyczynia się do zbawienia świata niosąc swój krzyż. O Boże, Ty zachowujesz drogę krzyża dla tych, których szczególną miłością miłujesz; im więcej ich miłujesz, tym większe utrapienia na nich zsyłasz. Myliłby się ten, kto by sadził, że Ty dopuścisz do ścisłego współżycia z sobą miłośników przyjemności, a nie cierpień… Wolą Twoją nie jest dawać nam bogactwa, rozkosze, honory i wszelkie inne rzeczy ziemskie. Nie taka skąpa jest miłość Twoja względem nas, byś nam dawał takie rzeczy!… Jeśli chcemy naprawdę przekonać się, jak obchodzisz się z tymi, którzy z głębi serca proszą Cię o spełnienie się w nich woli Twojej, zapytajmy Twojego Boskiego Syna, który zanosił do Ciebie tę prośbę w Ogrójcu… a Ty wypełniłeś ją w Nim, dając Mu boleści, męki, zelżywości i prześladowania, nakazując Mu je znosić aż do końca, dopóki życia nie dokonał przez śmierć na krzyżu. Oto co dałeś Temu, którego nad wszystkich umiłowałeś… dopóki jesteśmy na tym świecie, takich to darów nam użyczasz. A użyczasz ich wedle miary miłości, jaką nas miłujesz. Kogo więcej miłujesz, temu więcej tych darów udzielasz, kogo mniej, temu mniej, stosując się w tym do stopnia męstwa, jaki w nim widzisz, i do stopnia miłości, jaką Cię kto darzy. Jeśli miłujemy Cię bardzo, będziemy zdolni wiele wycierpieć dla Ciebie, jeśli zaś mało miłujemy, mało zdołamy cierpieć (św. Teresa od Jezusa: Droga doskonałości 18, 1. 2; 32, 6. 7). O Jezu, podajesz mi kielich tak gorzki, że moja słaba natura cofa się przerażona. Lecz nie chce odsuwać warg od tego kielicha przygotowanego Twoją ręką… Ty mnie uczysz sekretu cierpienia w pokoju… kto mówi pokój, nie mówi radość albo przynajmniej radość odczuta. Chcąc cierpieć w pokoju, wystarcza tylko chcieć tego wszystkiego, co Ty chcesz. Aby być Twoją oblubienicą, Jezu, trzeba upodobnić się do Ciebie, a Ty jesteś krwią zbroczony i cierniem ukoronowany! Jakież to dla nas pocieszające, gdy myślimy, że również Ty, Boże mocny, poznałeś nasze słabości i drżałeś na widok gorzkiego kielicha, a przecież przedtem tak gorąco pragnąłeś wychylić ten kielich aż do dna. O Jezu, ileż to nas kosztuje dać Ci to, czego żądasz! A jednak, jak wielkie to szczęście, że tyle kosztuje. Niewysłowiona to radość, gdy dźwigając nasze krzyże odczuwamy swą słabość! Jestem daleka od tego, by narzekać na ciężar krzyża, jaki mi zsyłasz, nie mogę pojąć nieskończonej miłości, która skłoniła Cię do takiego względem mnie postępowania… Im większe jest nasze cierpienie, tym większa chwała nieskończona… O Jezu, nie chcę utracić doświadczenia, jakie mi zsyłasz. Jest ono kopalnią złota, z której mogę czerpać. Pragnę zabrać się do dzieła bez radości, bez odwagi, bez siły… pragnę pracować z miłości… (Św. Teresa od Dz. Jezus: List, 63, 184, 59).O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy – Żyć Bogiem. t. I, str. 386 Świętujemy dwa kolejne dni z wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi. Włączmy w to akt zawierzenia dwóm sercom! Niech to bedzie twoje oddanie się w niewolę Jezusa i Maryi, aby ich drogi stały się twoimi. Zobacz, ile jest zła na świecie… Jezus i Maryja potrzebują twojej woli, by wprowadzać Królestwo Boże, twoich nóg, by iść i głosić dobrą nowinę, twoich rąk, by podać rękę zabłąkanym grzesznikom. Zapewniam cię, że jeśli zawierzysz IM swoje serce, twoje życie ulegnie zmianie. Akt osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa Oddaję i poświęcam Najświętszemu Sercu Pana naszego Jezusa Chrystusa moją osobę i moje życie, moje uczynki, troski i cierpienia, nie chcąc odtąd używać żadnej cząstki mojego jestestwa, jeno aby czcić, miłować i wielbić To Serce. Mam niezłomną wolę całkowicie należeć do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca wszystkiego, co by Mu się mogło nie podobać. Obieram więc Ciebie, Najświętsze Serce, za jedyny przedmiot mojej miłości, za Opiekuna mego życia, za rękojmię mego zbawienia, za lekarstwo na moją ułomność i niestałość, za naprawienie wszystkich błędów mojego życia i za pewne schronienie w godzinę mej śmierci. Bądź więc, o Serce, pełne dobroci, moim przebłaganiem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie strzały Jego sprawiedliwego gniewu. O Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą mą ufność, gdyż wszystkiego się obawiam po mojej słabości i złości, natomiast spodziewam się wszystkiego po Twej dobroci. Zniszcz więc we mnie wszystko, cokolwiek może Ci się nie podobać albo sprzeciwiać. Niech Boska Twa miłość tak głęboko wniknie w me serce, bym nigdy nie mógł zapomnieć o Tobie ani się od Ciebie odłączyć. Błagam Cię przez nieskończoną Twą dobroć, niech imię moje będzie zapisane w Tobie, gdyż pragnę, by całym mym szczęściem i najwyższą mą chwałą było żyć i umierać jako Twój wierny sługa. Amen. Akt pochodzi z książki „Osobiste poświęcenie się Najświętszemu Sercu Jezusowemu” – zobacz książkę. Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi O Niepokalane Serce Najchwalebniejszej Dziewicy Maryi! Pozdrawiam Cię jako Serce Matki Bożej, Matki Odkupiciela rodzaju ludzkiego, Pośredniczki wszelkich łask, władnej Królowej świata oraz mojej czułej Matki. W zjednoczeniu z Sercem Twojego Najmilszego Syna Jezusa, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: TOTUS TUUS EGO SUM ET OMNIA MEA TUA. – O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co tylko posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu, Maryjo, poświęcam życie i działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i całą moją istotę – wszystko! O Niepokalane Serce mojej Najczystszej Matki, roztocz nade mną Swoje własne królowanie i rozporządzaj mną i całą moją ofiarą według zamiarów i upodobań Bożych. O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się całkowicie na Ciebie, powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i mocą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. O Serce Panny wiernej i Ucieczki grzeszników, uczyń mnie wiernym uczniem i naśladowcą Jezusa, wzbudź we mnie wstręt do grzechu i mentalności tego świata. Obdarz mnie duchem dziecięctwa Bożego, stwórz we mnie serce czyste, odważne i mężne. Pomnażaj we mnie Boże życie zjednoczone z Trójcą Przenajświętszą, bym za Twoim orędownictwem już tu, na ziemi osiągnął taki stopień świętości, a w wieczności – taki stopień chwały, jaki Bóg mi przeznaczył od wieków. Amen. Akt pochodzi z książki „Nabożeństwo pierwszych sobót” św. bp. Józefa Pelczara – zobacz książkę. 47 głosów Oceń ten tekst! Jest to nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi ustanowione przez Boga, zapowiedziane przez Matkę Bożą w Fatimie 1917r. podczas drugiego objawienia się trójce pastuszków: Łucji, Hiacyncie i Franciszkowi. Wtedy Maryja powiedziała „ Bóg chce ustanowić nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca”. Szczegóły dotyczące tego nabożeństwa przekazała Matka Boża s. Łucji podczas objawienia się jej 8 lat po zakończeniu objawień fatimskich r. w klasztorze w Pontevedra. „ Córko moja, spójrz, Serce moje otoczone cierniami, którymi niewdzięczni ludzie przez bluźnierstwa i niewierności stale ranią. Przynajmniej ty staraj się nieść mi radość i oznajmij w moim imieniu, że przybędę w godzinie śmierci z łaskami potrzebnymi do zbawienia do tych wszystkich, którzy przez pięć kolejnych miesięcy w pierwsze soboty odprawią spowiedź, przyjmą Komunię św., odmówią jeden Różaniec i przez piętnaście minut towarzyszyć mi będą w rozważaniu tajemnic różańcowych w intencji zadośćuczynienia.” Odprawianie tego nabożeństwa, jak wynika z przesłania Matki Bożej, polega na wypełnieniu czterech warunków: Spowiedź– można odprawić nawet kilka dni wcześniej, aby być tyko w stanie łaski uświęcającej. Ważne jest, by tak przed spowiedzią, jak i w dziękczynieniu po spowiedzi, wzbudzić w sobie intencję święta– należy przyjąć w sobotę. Jednak w wyjątkowych okolicznościach, jeśli zezwolą na to kapłani, można Komunię św. Przyjąć w następnym dniu tj. w niedzielę. Ważne jest, by wzbudzić w sobie intencje wynagradzającą przed i po przyjęciu Komunii medytacja– ma to być piętnastominutowe rozważanie wydarzeń z życia Jezusa i Maryi według tajemnic różańcowych ( jednej lub kilku). Przed rozpoczęciem medytacji wskazane jest odmówienia modlitwy Anioła z Fatimy „ O Boże mój, wierze w Ciebie, uwielbiam Ciebie, ufam Tobie i miłuję Ciebie. Proszę Cię o przebaczenie dla tych, którzy w Ciebie nie wierzą, Ciebie nie uwielbiają, Tobie nie ufają i Ciebie nie miłują. Trójco Przenajświętsza, Ojcze, Synu i Duchu Święty. W najgłębszej pokorze cześć Ci oddaję i ofiaruję Tobie Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa obecnego na ołtarzach całego świata jako wynagrodzenie za zniewagi, świętokradztwa i obojętność, którymi jest On obrażany. Przez nieskończone zasługi Jego Najświętszego Serca, i przez przyczynę Niepokalanego Serca Maryi proszę Cię o łaskę nawrócenia biednych grzeszników”. Na zakończenie medytacji można odmówić Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi: „O Serce Niepokalane! W zjednoczeniu z Sercem Jezusa, Twojego Najmilszego Syna, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcam życie moje i całą działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i w ogóle całą moją istotę – wszystko! O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się zupełnie na Ciebie i powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i siłą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. Amen”. Dla osób odprawiających to nabożeństwo indywidualnie pomocą w medytacji mogą być pierwszosobotnie rozważania zamieszczane w „ Naszym Dzienniku” z piątku poprzedzającego pierwszą sobotę miesiąca, w miesięczniku „Różaniec”. Medytacja przeprowadzana jest również w Radiu Maryja w sobotę o godzinie Pierwszosobotnie rozważania opracowywane są również przez Sekretariat Fatimski w Zakopanem na Krzeptówkach. Różaniec– należy odmówić jedną część Różańca. Przed Różańcem, w celu wzbudzenia intencji, można odmówić modlitwę: „Królowo Różańca Świętego. Oto klękamy do modlitwy, by w pierwszą sobotę odmówić Różaniec, o który prosiłaś. Chcemy przez niego zadośćuczynić za grzechy swoje, naszych bliskich, naszej Ojczyzny i całego świata. Pragniemy modlić się szczególnie za tych, którzy najdalej odeszli od Boga i najbardziej potrzebują Jego miłosierdzia. Wspomóż nas, abyśmy pamiętali o tej intencji wyznaczonej przez Ciebie. Pomóż nam wynagradzać naszym Różańcem cierpienia Twego Niepokalanego Serca i Najświętszego Serca Jezusowego”. Intencja– każdy z czterech warunków ma być odprawiony w intencji wynagradzania za bluźnierstwa i zniewagi, jakich doznaje Niepokalane Serce Maryi oraz o łaskę nawrócenia grzeszników ( nie można dodawać żadnych innych intencji). Rodzaje bluźnierstw i zniewag: Obelgi przeciwko Niepokalanemu Jej Jej Bożemu przez które usiłuje się wpoić w serca dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść wobec Nieskalanej które znieważają Maryję w Jej świętych wizerunkach. W kolejnych miesiącach wynagradzamy za jedną spośród pięciu zniewag w kolejności ustalonej przez Pan Jezusa. Obietnica– otrzymanie łask potrzebnych do zbawienia i pokój dla świata. Zachęcamy wszystkich parafian do praktykowania tego nabożeństwa. Niech to będzie nasz prezent dla św. Jana Pawła II na setną rocznicę urodzin, którą obchodzić będziemy w maju On sam to nabożeństwo praktykował i innych zachęcał. Praktykując to nabożeństwo z miłości do Maryi, możemy usuwać ciernie raniące boleśnie Jej Niepokalane Serce, uratować wiele dusz przed piekłem i uprosić pokój dla świata. Bądźmy wszyscy razem przy Niepokalanym Sercu Maryi naszej Matki, patronki naszej parafii, w pierwsze soboty miesiąca. Zachęcamy Róże Różańcowe i całe rodziny do odpowiedzi na apel Maryi. W naszym parafialnym kościele odprawiane jest to nabożeństwo wynagradzające w pierwsze soboty miesiąca przed Mszą św. wieczorną. Propozycja odprawienia piętnastominutowej medytacji Maryjo! Oto jesteśmy. Jesteśmy przy Tobie Niepokalana Matko, w ten najpiękniejszy dzień, który sobie wybrałaś na spotkanie ze swoimi dziećmi. Przyjmujemy Twoje zaproszenie do wynagradzania za grzechy i prosimy o łaskę nawrócenia dla wszystkich grzeszników. Nasze modlitewne spotkanie rozpocznijmy modlitwą Anioła z Fatimy: „ O Boże mój…”, „Trójco Przenajświętsza…” Uwielbiamy Cię Panie Jezu Chryste obecny wśród nas w Najświętszym Sakramencie. Z radością gromadzimy się przed Tobą i przed Twoją Niepokalana Matką w pierwszą sobotę maja, w dniu, w którym obchodzimy uroczystość NMP Królowej Polski. Dziś kolejny raz rozpoczynamy nabożeństwo wynagradzające pięciu pierwszych sobót miesiąca, więc wynagradzać chcemy szczególnie za bluźnierstwa przeciw Twemu Niepokalanemu Poczęciu Przeczysta Matko. Ty, Matyjo, poczęta bez pierworodnej winy nigdy nie skalałaś swej duszy żadnym grzechem. W ubiegłym miesiącu „ doszliśmy z Tobą Maryjo” nad grób, w którym Jezus, Twój syn, został pochowany. Dziś z tego samego miejsca rozpoczynamy naszą duchową wędrówkę, by towarzyszyć Ci w radości. Stajemy nad grobem, nad pustym grobem wraz z niewiastami oraz uczniami Piotrem i Janem. Z Ewangelii wg św. Łukasza:” (…) w pierwszy dzień tygodnia (niewiasty) poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu został odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa”. Także „Piotr wybrał się i przybiegł do grobu; nachyliwszy się ujrzał same tylko płótna…”. Ciebie, Matko, nie było nad grobem. Wiedziałaś, że Twój Syn zmartwychwstanie. Do końca zaufałaś Bogu. Chociaż nie ma takiego zapisu w Ewangelii, Tradycja mówi, że byłas, Maryjo, pierwszą, która Go spotkała. Współcierpiąc z Nim, najpełniej uczestniczyłaś w radości zmartwychwstania. Tej radości pragniesz dla wszystkich swoich dzieci. Chcesz nas pozyskać dla Chrystusa. Sercem wciąż walczysz o każde ze swoich dzieci. A czy ja staram się być zawsze blisko Ciebie? (… chwila ciszy) W czasie Wniebowstąpienia Jezus błogosławi tych, których wybrał i umiłował. Każe im oczekiwać obietnicy Ojca- darów Ducha Świętego. Trudno wypowiedzieć, co działo się w Twoim Sercu Najświętsza Matko, kiedy Pan Jezus udzielał ostatniego błogosławieństwa, po czym „rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.” Ty, Maryjo, wraz z uczniami trwałaś w nieustającej modlitwie i oczekiwaniu na ten wielki dar. W Dniu Pięćdziesiątnicy Duch Święty zstępuje w postaci ognistych języków na modlących się w Wieczerniku wraz z Tobą, Maryjo. Uczniowie wypełnieni radością prorokują, przemawiają w nieznanych im dotąd językach. Duch Święty ciągle działa w Kościele Chrystusowym jako Duch Światłości oświeca nie tylko Kościół nauczający, dając mu dar nieomylności, ale także Kościół słuchający, czyli wiernych, aby mogli wierzyć i poznawać wolę Bożą. Działa przez bezpośrednie oświecenia i natchnienia, pośrednio przez kapłanów, spowiedników, rodziców, nauczycieli, przełożonych czy też przez różne zdarzenia. Oświecaj i mnie, Duchu Święty, abym we wszystkich sprawach szła za Twoim natchnieniem i nie przeszkadzała Twojemu działaniu poprzez rozproszenia, pychę, upór, oziębłość i grzechy. Czy często modlę się do Ducha Świętego? (… chwila ciszy) W Tajemnicy Wniebowzięcia widzimy zasypiającą Najświętszą Dziewicę w otoczeniu umiłowanych uczniów Pana. Jako pierwsza z ludzi zostałaś wzięta do nieba wraz z duszą i ciałem. Matko, nie tylko oczekujesz na nas w Domu Naszego Ojca, lecz nieustannie zabiegasz o to, abyśmy weszli do chwały Jego Królestwa. W ostatniej tajemnicy chwalebnej widzimy Cię, Maryjo, ukoronowaną na Królową nieba i ziemi. Bóg, koronując Cię, przekazuje Ci władzę nad ludźmi i aniołami. Bóg wywyższył Cię, Maryjo, dlatego że nigdy niczego nie zatrzymałaś dla siebie. Wszystko, co otrzymałaś od Stwórcy, pomnażałaś, służąc z miłością. Maryjo, nasza Matko i Królowo, wzywasz nas do aktu wynagradzania Twemu Niepokalanemu Sercu. Czy potrafię przyjąć z prostotą Twoje wołanie o praktykowanie nabożeństwa, od którego zależy los świata? W chwili ciszy pomyślę, co mogę zrobić dla Ciebie Maryjo, moja Matko i moja Królowo. Jak jest moja odpowiedź na Twoją prośbę? (… chwila ciszy) Na zakończenie medytacji oddajmy się Niepokalanemu Sercu Maryi. Akt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi O Serce Niepokalane! W zjednoczeniu z Sercem Jezusa, Twojego Najmilszego Syna, poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcam życie moje i całą działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i w ogóle całą moją istotę – wszystko! O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się zupełnie na Ciebie i powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i siłą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. Amen. Dziękujemy Ci Matko za tę chwilę spędzoną przy Twoim Niepokalanym Sercu. Niech Serce Twe Niepokalana zatryumfuje na świecie! Parafianka Fot. Materiały promocyjne 24 czerwca - w Chojnie oraz w licznych parafiach i domach w całej Polsce - odbędzie się akt zawierzenia się Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi i uznania Chrystusa Królem swego serca. Zawierzenie poprzedzała 9-dniowa akcji jest Sanktuarium Najświętszego Serca Pana Jezusa Chrystusa Króla w Chojnie. Zaproszone do włączenia się w nią są polskie parafie oraz wierni, którzy mogą modlić się w domu, jeśli nie mają możliwości uczestniczenia w wydarzeniu w ważna i potrzebna jest ta akcja tłumaczy Ks. Marek Bąk: Ta akcja jest bardzo potrzebna, (…) dlatego, że jest to nasza duchowa reanimacja ‒ naszej wiary, naszej polskości i naszej tożsamości. Potrzebujemy Bożego wspomożenia, dlatego musimy być otwarci na łaskę Bożą, i według naszego głodu, zapotrzebowania, pragnienia, Pan Bóg łaski udzieli. Poprzez nas skorzystają inni. Jest rzeczą konieczną, by wziąć w tym udział w Chojnie, a jeżeli ktoś nie może, trzeba się postarać by w tym dniu, o tej porze, spotkać się w otwartym kościele parafialnym z innymi ludźmi by dopełnić tego aktu zawierzenia ‒ oddania się Chrystusowi i Jego Matce. (…) Musimy odbudować siebie i zawalczyć o Ojczyznę ‒ ziemską i wieczną, bo po to żyjemy. My nie wygramy naszych spraw inaczej, jak tylko w oparciu o armię Bożą i Bożą łaskę. Akt osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusowemu Ja oddaję i poświęcam siebie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa Chrystusa; moją osobę i moje życie, moje uczynki, trudy i cierpienia, aby odtąd jedynie czcić, miłować i wielbić to Serce. Mocno postanawiam należeć całkowicie do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca wszystkiego, co by Mu się mogło nie podobać. Ciebie, o Najświętsze Serce, obieram jako jedyny przedmiot mojej miłości, jako obrońcę mego życia, jako rękojmię mego zbawienia, jako lekarstwo na moją słabość, jako naprawienie wszystkich błędów mojego życia i jako pewne schronienie w godzinę mej śmierci. O Serce Jezusa pełne dobroci, bądź moim usprawiedliwieniem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie Jego sprawiedliwe zagniewanie. O Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą moją ufność, ponieważ obawiam się wszystkiego ze strony mojej skłonności do czynienia zła, natomiast spodziewam się wszystkiego od Twojej dobroci. Wyniszcz we mnie wszystko to, co może się Tobie nie podobać, albo sprzeciwiać. Niech Twoja czysta miłość tak głęboko przeniknie moje serce, abym nigdy nie zapomniał(a) o Tobie, ani był odrzucony(a) od Ciebie, o to błagam Cię przez Twoją dobroć. Niech imię moje będzie zapisane w Tobie, ponieważ pragnę, aby największym moim szczęściem i radością było żyć i umierać jako Twój wierny sługa. AmenAkt osobistego poświęcenia się Niepokalanemu Sercu MaryiO Serce Niepokalane! W zjednoczeniu z Sercem Jezusa, Twojego Najmilszego Syna, Ja poświęcam i oddaję się Tobie całkowicie i bez zastrzeżeń, wołając: O Serce Maryi, cały należę do Ciebie i wszystko, co posiadam, jest Twoje. Twojemu Niepokalanemu Sercu poświęcam życie moje i całą działalność moją, zmysły i władze, dobra duchowe i doczesne, przyrodzone i nadprzyrodzone, zewnętrzne i wewnętrzne, przemijające i trwałe, moją przeszłość, teraźniejszość i przyszłość – bez zastrzeżeń – mój czas, życie, wieczność, niebo, serce moje, ciało, duszę, osobę i w ogóle całą moją istotę – wszystko! O Serce gorejące Bożą miłością, zdaję się zupełnie na Ciebie i powierzam się Tobie. Bądź moim światłem i siłą, moim oparciem i pomocą, odpoczynkiem i schronieniem, radością i życiem, moim orędownikiem i moim wszystkim po Najświętszym Sercu Jezusa, mojego Króla i Oblubieńca. osobistego uznania Jezusa Chrystusa jako Króla i PanaPanie Jezu Chryste, Królu nieba i ziemi, Ja uznaję Ciebie Królem swego serca, małżeństwa, mojej rodziny oraz naszej Ojczyzny. Tobie oddaję cześć i uwielbienie. Przyrzekam całym dalszym życiem swoim dbać o Twoją chwałę i zawsze dziękować Ci za Twoje nieskończone Miłosierdzie, które okazujesz z pokolenia na pokolenie. Uroczyście obieram Ciebie, Panie, Jezu Chryste za mojego PANA i KRÓLA, gdyż wielkie rzeczy uczyniłeś dla nas. Matkę Twoją, Niepokalaną Dziewicę Maryję ponownie przyrzekam czcić jako PANIĄ i KRÓLOWĄ naszej umiłowanej Ojczyzny. Jezu Chryste, Ty jesteś Panem nieba i ziemi. Bądź KRÓLEM mojego życia i serca, bądź Królem mojej rodziny, bądź PANEM i KRÓLEM w Polsce, Ojczyźnie naszej, w tym pokoleniu i po wszystkie czasy. Niech przez moje życie zgodne z przykazaniami Bożymi wzrasta Twoje Królestwo Pokoju, Prawdy, Sprawiedliwości i Miłości. Proszę o to Ciebie, Panie Jezu Chryste, który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

niepokalane serce maryi powierzam się tobie